Open’er Festival

Open’er Festival to festiwal muzyczny zapoczątkowany w 2002 roku w Warszawie pod nazwą Open Air Festival. Po raz pierwszy trwał zaledwie jeden dzień i został umiejscowiony na torze Stegny. Od 2003 roku Open’er Festival odbywa się w Gdyni oraz na terenie gminy Kosakowo. W latach 2003-2005 wydarzenie organizowano na skwerze Kościuszki. Edycja z 2004 została przedłużona do dwóch dni, zaś dwa lata później Open’er Festival cieszył się tak wielką popularnością, że z powodu tłumów w nim uczestniczących trzeba było przenieść trzydniową tym razem imprezę na lotnisko Babie Doły – Kosakowo, czyli dzisiejsze lotnisko Gdynia – Kosakowo. Edycja z roku 2005 przyciągnęła rekordowo liczną publiczność oscylującą wokół 25 tysięcy. Bilety wykupiono już w pierwszym dniu sprzedaży. Jubileuszową edycję Open’er Festival z 2011 roku uświetniono wieloma atrakcjami dodatkowymi, między innymi wydaniem albumu „Open’er Dekada” podsumowującym dziesięć lat koncertów organizowanych przez agencję koncertową Alter Art. W roku 2012 wprowadzono pewne modyfikacje i formułę zmieniono na Music & Art. To wtedy pojawiła się na terenie Open’era pierwsza instalacja – „Totem”, który stworzył Maurycy Gomulicki. Od tej pory na festiwalu można było zobaczyć nie tylko występy muzyczne, ale i eksponaty inspirowane muzyką, wśród których znalazły się chociażby prace wideo czy przedstawienia teatralne. W rezultacie do poszerzania zakresu Open’era przyczyniły się nawet teatry: Teatr Stary ze spektaklem na podstawie powieści Doroty Masłowskiej oraz Teatr Nowy Krzysztofa Warlikowskiego.
Koncerty w ramach Open’er Festival były kilkudniowymi widowiskami trwającymi od godziny 17 do godziny 4. Na terenie będącym lokalizacją koncertu znajdowały się dwie sceny, czyli duża, tak zwana open-air oraz mała, namiotowa. Zgodnie z nazewnictwem, na dużej scenie występowali główni artyści danej edycji, zaś na małej – artyści mniejsi i to oni zwieńczali koncerty w konkretnym dniu. Każdą ze scen wyposażono w dwa telebimy, dzięki którym wszyscy widzowie, nawet ci przebywający z dala od sceny, mogli swobodnie śledzić to, co dzieje się na estradzie. Tłumy zgromadzone przed dużą sceną rozdzielał korytarz skonstruowany z barierek, a w powstałej przestrzeni poruszali się fotografowie, ochroniarze oraz obsługa techniczna. Publiczność przed małą sceną, namiotową, chronił przed czynnikami atmosferycznymi właśnie namiot.
Organizatorzy Open’er Festival, jak przystało na wielkoformatową imprezę masową, zawarli w regulaminie wydarzenia szereg punktów, na które uczestnicy musieli zwrócić uwagę. W obrębie zarówno sceny open-air, jak i namiotowej zabronione było spożywanie jedzenia i alkoholu. Ten, kto chciał spożyć jakiś posiłek, udawał się do specjalnie w tym celu wydzielonej strefy zwanej „strefą chillout”, gdzie relaks zapewniała muzyka grana przez DJ-ów. Zaś „czerwony namiot” serwował dźwięki drum & bass.
W festiwalu udział wzięły i wciąż udział biorą dziesiątki tysięcy widzów oraz liczni wykonawcy krajowi i tacy o międzynarodowej sławie.